دل نوشته یک معلم
اینجا ایران است. اُُّمُّ القُرای جهان اسلام ، مأمن شیعه ، کشوری که در رأسش حضرت حجّت قرار دارد ، کشوری که تمام مسلمانان دنیا و تمام آزادیخواهان جهان چشم به آن دوخته اند. اما در عاشورای سال 1388 عده ای از بازماندگان نسل خوارج نهروان یعنی ملّی گراها ، نهضت آزادیها ، سلطنت طلبها ، منافقین ، بهائیها و دهها و صدها گروههای انحرافی دیگر ، ایران و تهران را با کوفه و کوفیان و با شام و شامیان اشتباه گرفته بودند.
شنیده بودیم در عاشورای سال 61 هجری اصحاب و یاران امام حسین(ع) سخت مشغول پیکار و لحظه لحظه مشتاق برای در آغوش کشیدن مرگ بودند ، البته نه به طمع بهشت ، بلکه برای یاری سیّد الشّهداء جهت کسب رضایت خدا.